TYPE I
Type I wordt vooral gebruikt in Australië, Nieuw-Zeeland, Papoea-Nieuw-Guinea, China en Argentinië. (Klik hier voor een lijst van alle andere landen die type I gebruiken)
Deze geaarde stekker is geschikt voor een stroomsterkte van 10 ampère en heeft twee platte, 1,6 mm dikke pinnen die een omgekeerde V vormen. De middelpunten van de pinnen staan 13,7 mm van elkaar en de pinnen zelf zijn 17,3 mm lang en 6,3 mm breed. De onderste pin is de aardpen. Deze is ook 6,3 mm breed en 1,6 mm dik, maar hij is wel iets langer: 20 mm om precies te zijn. De afstand tussen het middelpunt van de aardingspin en het midden van de stekker is 10,3 mm. Er bestaat ook een ongeaarde variant van deze stekker met alleen de twee schuine pinnen. Bij beide stekkervarianten zijn de schuinstaande fase– en nul-pin onderaan aan de basis geïsoleerd: ze hebben dus een plastic jasje waardoor kindjes zich niet meer kunnen elektrocuteren aan een onder stroom staande stekker die maar half in het stopcontact zit.
Er bestaat ook een stekker/stopcontact-combinatie die geschikt is voor 15 ampère, maar daarvan is de aardpen dikker: 8 mm in plaats van 6,3 mm. Een gewone 10 A-stekker zal in een 15 A-contactdoos passen, maar uiteraard niet omgekeerd. Er bestaat zelfs een 20 ampère versie van de Australische stekker en stopcontact met een nóg grotere aardpen. Het stekkersysteem staat officieel geregistreerd als Australian Standard AS 3112. Hoewel de Chinese stekkers pinnen hebben die 1 mm langer zijn dan de Australische, past een Australische stekker perfect in een Chinees stopcontact en omgekeerd. Het feit dat ze in China de contactdozen omgekeerd installeren (d.w.z. met de aarding naar boven gericht), maakt geen enkel verschil.
De reden waarom de afmetingen van de Australische I-stekker zo goed op die van type A lijken, is omdat de Austraal-Aziatische standaard eigenlijk een verouderde Amerikaanse stekker is. De Amerikaan Harvey Hubbell II (de man die ook de Amerikaanse stekker/stopcontactcombinatie had ontworpen) patenteerde in 1916 de type I-stekker met drie pinnen, als geaard alternatief voor type A. Maar omdat de contactdozen van het type I niet compatibel waren met type A-stekkers, sloeg het ontwerp nooit aan in de Verenigde Staten. In Australië was er lange tijd niet echt een standaardstekker, maar aangezien het voor lokale producenten gemakkelijker was om een stekker met platte pinnen te maken in plaats van ronde, werd type I al heel snel populair. In de jaren 1930 besloten uiteindelijk de belangrijkste Australische fabrikanten van elektrische apparaten om het – eveneens in Australië gangbare – Britse type D te laten vallen en type I als standaard naar voren te schuiven.
